تنبلی را فراموش کنیم!

وهن در لغت به سستی در ویژگی های جسمانی و اخلاقی، اطلاق می گردد.[1] و در اصطلاح قرآنی به پدیدار شدن ضعف در اثر بروز علتی در بدن یا عمل یا فکر و یا مقام، گفته می شود.[2]

دو واژه "فشل" و "کسل" به نوعی با کلمه وهن مترادف می باشند. فشل در لغت به سستی که همراه با ترس باشد، گفته می شود.[3]و به سستی کردن در چیزی که نباید در آن سستی شود، نیز کسل گفته می شود.[4]

 
سستی از منظر قرآن

یکی از صفات ناپسندی که در وجود انسانها ریشه می دواند، سستی کردن است که می تواند در تمام مراحل زندگی فردی و اجتماعی انسانها مانند امور عبادی، دینی، نظامی، تعاملات اجتماعی و... رسوخ کرده، فرد و جامعه را با بحران مواجه گرداند، قرآن نیز در این باب با روشنگری و آگاهی بخشی سعی در ریشه کنی آن و به حرکت در آوردن  افراد نموده که به مهمترین آنها اشاره می شود .

 
عوامل سستی

1. نا آگاهی و غفلت:

یکی از علل سستی، عدم شناخت صحیح و غفلت می باشد، زیرا معمولاً افرادی که در عالم بی خبری و بی خیالی سیر می کنند، به آسانی در دام ها گرفتار شده و در اعتقادات و انجام فرائض، سست می گردند، لذا دین مبین اسلام برای جلوگیری از سست شدن بنیان های فردی و اجتماعی، تأکید بسیار زیادی بر تفکر در آیات الهی نموده و تدبّر نکردن در آیات را نکوهیده است تا خود و جایگاه خود را بشناسند و خود را از بند غفلت و جهل رهانیده، به سمت اهداف والا به حرکت در آیند:[5]

«كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْكَ مُبارَكٌ لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ وَ لِیَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْباب‏ »[6]

«این كتابى است پر بركت كه بر تو نازل كرده‏ایم تا در آیات آن تدبّر كنند و خردمندان متذكّر شوند!»